Δεν θέλουμε θλιμμένες στη γιορτή μας

                 Πού συχνάζει η Ε.μετά τα ψώνια της στην Αβάντων ;

                      καίγοντας (στη φωτιά) τις Χριστουγεννιάτικες θερμίδες μετά από τη βάφλα στο Πέτρινο

σεμνά και ταπεινά, χωρίς φάτνη αλλά με φόντο τις μπουλντόζες για την πεζοδρόμηση του κεντρικού δρόμου της πλατείας Κύμης επιτέλους.

Τα κορίτσια της παρέας ήταν στα κάτω τους .

Ατάκες που ακούστηκαν εκείνο το βράδυ:

-Μα γιατί μου τηλεφώνησε/δεν μου τηλεφώνησε/με έχει διαγράψει από το φουμπου/ανεβάζει συνέχεια φωτογραφίες για να δείξει ότι περνάει τέλεια χωρίς εμένα/τί λες αγάπη μου, εγώ είμαι Σαρακατσάνα(ουπς αυτό μάλλον το είπα εγώ)/μόνο εγώ προσπάθησα για αυτή τη σχέση/πότε πρόλαβε να βρει άλλη και ο θεϊκός διάλογος: 

 -Τον έβαλα και σπίτι μου", είπε μια απ'τις κλαίουσες (λέμε τώρα) πίνοντας μια γουλιά από τον εκλεπτυσμένο αφρώδη λευκό οίνο της (ενώ εγώ τσάκιζα τα πατατάκια με την πικάντικη σάλτσα) .

-Μη στεναχωριέσαι, θα περάσει είπα (συνειδητοποιώντας πόσο ηλίθια κλισέ και άχρηστη είναι αυτή η απάντηση/πόσο κακή είμαι στις συμβουλές αλλά και προβληματιζόμενη για το τί πλακάκια να βάλω στο μπάνιο).

Να δεις που αυτός θέλει να σου κάνει σπάσιμο, αλλά μέσα του καίγεται (τόσα κλισέ μαζεμένα/αυτά τα περιοδικά μου έχουν κάψει τον εγκέφαλο) συνέχισα. 

Κοίτα μπροστά !!!!!!!!της τόνισα. (και ξάφνου εμφανίστηκε μπροστά μου το πνεύμα της Ράνιας Θρασκιά).

-Έχεις δίκιο (πάντα) μου είπε με ένα χαμόγελο ανακούφισης .Θα το ξεπεράσω. Και άνοιξε τις κεραίες τις για μια νέα ντόπια και πιο σίγουρη για την κατάληξή της γνωριμία

Είναι αλήθεια, όλοι μας περνάμε μια φάση που θέλουμε να είμαστε drama queens.Βλέπω όμως ανθρώπους συνειδητοποιημένους ,ώριμους, που ξέρουν τί θέλουν, τί έφταιξε και πώς θα το διορθώσουν ,που αναλύουν κάθε τους κίνηση και προετοιμάζουν τα πάντα και αναρωτιέμαι:

Τί θα απογίνουμε εμείς που αλλού πατάμε και αλλού βρισκόμαστε ;  που προτιμάμε τα φριχτά ραντεβού από την τέλεια σχέση;που είμαστε ανισόρροποι ;που το "Ι love (old)Αthens" μας ταιριάζει γάντι ,αλλά λοξοκοιτάμε και προς ΤΟ λιμάνι (μας); που επιλέγουμε την αισιοδοξία στα όρια της αφέλειας ως τρόπο ζωής; και που πιστεύουμε στις ανατροπές και στα happy endings;